WJD blog nr.4 Dag 10 t/m 23
Dag 10: Vandaag is het een mooie dag. Het is een dag zonder regen en veel zon. De rit van vandaag is niet al te lang. Omdat het land alweer een stuk vlakker is dan de dagen hiervoor kunnen we dus lekker tempo fietsen en dit ook echt aanhouden zonder al te veel te stoppen. Onderweg hadden we een kleine val die vooral veel schrik voortbracht en wat blauwe plekken.
De camping van deze dag was een fijne camping. We hadden een heel veld voor onze groep beschikbaar gekregen. Deze zou in de morgen in de schaduw liggen dus dit was fijn. We vonden ook een elektrische kookplaat dus we hadden het idee deze te gebruiken voor het bakken van pannenkoeken. Dit zou namelijk beter gaan dan op ons gasstelletje. Toen we eindelijk hiermee bezig waren bleek de camping minder goed te zijn als we dachten. De gasstel zorgte voor kortsluiting en het bakken van pannenkoeken ging niet meer. Omdat we wel al beslag hadden en enkele pannenkoeken gingen we maar verder met de lange zit op het gaskookstel van onzelf. Het duurde wel een tijdje maar we hebben lekker gegeten.
Dag 11: vandaag bestaat groepje 1 maar uit 3 personen. De rest wilt het een dagje wat rustig aan doen na drukte van afgelopen dagen. Er staat een kleine 110 milometer op het programma. Het is warm maar de kilometers worden snel weggereden. Op de 30 kilometer kwamen we bij de Poolse grens. We zijn nu door Duitsland heen gefietst in een dag of 10. Eigenlijk is dat een raar idee om zo snel door een vrij groot land heen te fietsen. Op de grens maken we een foto met onze fietsgroep bij een beeltenis van heilige JPII en daarna gingen we weer verder fietsen. Voor groep 1 ging de dag verder snel en prima. Eenmaal bij ons eerste campingterrein aangekomen in polen merkte dat iedereen vele gemiste oproepen had. Na terugbellen bleek dus dat Olaf vandaag was gevallen. Hij had een kuil te laat gezien, hij reed vlak achter iemand anders, in een afdaling en heeft zichzelf gelanceerd van zijn fiets. Wil, de begeleider van de reis, moest direct naar het ziekenhuis want Olaf was hier heengebracht. Ik zelf moest met iemand anders op de tweede groep en de caravan die alweer aan het rijden waren naar de camping. Zonder te weten wat er met Olaf precies gebeurd was, of wat hem mankeerde na zijn val zaten we daar maar te wachten. Een andedrhalf uur later kwam de rest aanrijden. Dit gaf enkel geen antwoord op de vraag hoe het met Olaf ging. Wel hoorde we dat het niet levensbedreigend was. Later die avond kwam Olaf terug, alweer volop praatjes en grapjes. Naast schaafwonden had hij zijn pols uit zijn kom gehad. Deze was goedgezet en in het gips gedaan. Vanaf vandaag zit Olaf tot zijn schouder in het gips en mag dus niet meer fietsen. Hij moet dus afstappen tot grote spijt van hemzelf en de groep.
Dag 12: Vandaag was een standaard dag. 125 kilometer fietsen, mooi weer. We zullen vandaag aankomen in Wroclaw. Tijdens het fietsen zat ik wel even in gedachten. Gisteren is Olaf gevallen zoals beschreven. Dit is de tweede serieuse val van de reis en die van Olaf heeft ook nog serieuse gevolgen gehad voor de jongen zelf. Wat doet dit nou met mij als fietser en wat doet dit nou als fietsgroep, veranderd het de manier van fietsen. Persoonlijk zal ik niet anders gaan fietsen. We gaan vandaag nog steeds met 40-60kmph naar beneden op overzichtelijke wegen. Bang worden om te vallen is alleen maar een recept om een valpartij te creeren. Er moet niet TE voorzichtig gereden te worden. Wel houd iedereen over het algemeen meer overzicht en let iedereen een stuk beter op. Niet meer blind vertrouwen op de persoon voor je. Gezonde afstand nemen en zelf ook kijken.
Vandaag is ook de eerste echte dag in Polen. Dit geeft op een of andere manier wel meer druk en angst in de groep. Dit komt vooral omdat de wegen en vooral het verkeer anders aanvoelen. Sommige in de groep denken dat ze hier in Polen een stuk harder fietsen en dichter tegen ons aan zitten. Ik persoonlijk denk dat het vooral aan de hoeveelheid verkeer dat op de grotere autowegen rijdt. Hopelijk zal het wat afnemen komende dagen. Het geeft in ieder geval veel spanning, misschien wel een beetje angst, in de benen.
Dag 13: Fietsen vandaag ging prima was een lekkere dag. In ieder geval tot het moment dat we op de camping aankwamen. In theorie was de dag vandaag een 90 kilometer. Dit was ook ongeveer het aantal dat we hadden gefietst toen we bij de camping aankwamen. Het enige probleem was, de camping scheen vol te zijn. Later bleek dus dat we bij de verkeerde camping stonden en dat we naar een volgende camping moesten fietsen. Dit was ongeveer 15 kilometer extra.
We gingen dus weer op weg. 15 kilometer verder kwamen we de BP weer tegen omdat deze de camping nog aan het zoeken was. Ook wij konden de camping niet vinden. Bleek dus dat de straat die in de route zat heel erg lang was en de camping weer een kilometer of 8 terug was. We hadden dus een kleine 25 kilometer extra gereden vandaag door het gerotzooi met campings.
Toen we aankwamen bij de goede camping stond daar een kleine verassing te wachten. Een nederlands paar stond daar te praten met het campingbeheer. Sjors en Paula waren hier. Voor sommige waren dit bekenden van wjd Rio, voor mij waren het nog bekenden vanuit wjd Madrid. Heel toevallig samen op dezelfde camping op weg naar Krakau. Later die avond kwamen de ouders van vader Johannes nog op bezoek wat natuurlijk ook erg leuk was.
Dag 14: Vandaag was een korte dag. 60 kilometer richting Chestochowa, waar de zwarte madonna zich bevind. Voor het fietsen was het een goede dag en we hebben de 60 er in 2 uurtjes doorheen getrapt. We kwamen hierdoor dan ook al om 11:30 aan in Chestochowa wat heerlijk was. Eerst hebben we rustig gelunched waarna we de tenten op hadden gezet. Paula en Sjors waren gezellig nog een dag met ons meegereisd naar onze camping en bleven nog een dagje bij ons.
Na de lunch gingen we eerst even Chestochowa in. We bezochten natuurlijk de zwarte Madonna. Verder keken we naar een indrukwekkend kruisweg welke de leidensweg van Christus afbeelde maar erachter het lijden of vreugde dat bij de statie hoort in ‘huidige tijd’ afgebeeld. Huidige tijd als in de laatste honderd jaar. Dus zo kwam achter sommige staties de oorlogen voorbij. Er was ook een uitstelling van het allerheiligste waar je even bij kon gaan zitten om te bidden.
In de avond hadden we de Hielige Mis in een kapel op het heiligdom. Deze hadden we gereserveerd voor onze groep. Na de mis wisten we dat er een festival van Emmanuel op het heiligdom was dus hier gingen we heel even naartoe omdat we wisten dat er een aantal Nederlanders hier aanwezig waren. We gingen wel op tijd naar bed. Op dag 15 zullen we om 5 uur wakker moeten worden omdat we om 7 uur op de fiets moeten zitten om op tijd in Auschwitz te zijn voor onze afspraken daar.
Dag 15: Zoals al gezegd, 5 uur opstaan en om 7 uur vertrekken. We hebben vandaag een 110 kilometer te fietsen en we moeten om 3 uur aan de poort van Auschwitz staan voor onze tijdslot voor bezoek. Persoonlijk heb ik heel veel moeite met het fietsen naar een uur of 9. Dit was ook wel goed te voelen. Vandaag ging geleidelijk omhoog, we fietsten 30 -35 kilometer per uur waardoor de knieën en enkels wel wat gevoel gaven tijdens het fietsen. Gelukkig wordt het vanzelf steeds later waardoor ik meer wakker werd en het steeds beter ging. Na de ‘lunch’ om half 10 in de ochtend ging het weer goed. Omdat we lekker doorfietsten waren we mooi op tijd de op camping, welke een van de mooiste was van de hele reis.
In de middag hadden we een afspraak voor een rondleiding door Auschwitz. Het was niet echt een rondleiding maar een tocht door Auschwitz 1 en Aschwitz 2, Birkenau. Door de kampen was een route uitgezet die je liep waarbij je langs teksten kwame die lieten zien wat de dingen in het kamp waren en wat er allemaal was gebeurd. Als eerste gingen we door Auschwitz 1 welke in mijn gedachte de grootste kamp van de 2 zou zijn. Na het eerste kamp gingen we op weg met de bus naar kamp 2 Birkenau. Daar aangekomen kon ik goed zien dat ik goed fout zat met de gedachte dat kamp 1 de grootste van de twee zou zijn.
Birkenau... Ik vind het heel moeilijk om onder woorden te brengen wat ik hiervan vond. Wanneer je er naar binnen loopt zie barakken, barakken en nog meer barakken. Of in ieder geval ruines van barakken. Zo ver als de oog kan zien, zie je barakken en de treinlijn die door het kamp loopt. Terwijl je daar loopt probeer je je voor te stellen hoe het er moet zijn geweest. De modder, de stank, stervende mensen, treinen vol met mensen die aangeleverd worden, rook hele dag door van de crematoria die constant aan het branden zijn. Het is een beeld dat nooit had mogen verschijnen in de wereld. Birkenau was een geolide machine wat goed is te zien aan plattegronden van gebouwen die zo efficient mogelijk zijn ingericht om de mens kapot te maken.
Ergens op het midden van de route die gelopen werdt stond een monument ter herinnering. In mijn mening is dit het belangrijkste van het hele kamp. Ja het is verschikkelijk wat er allemaal is gebeurd en herinnering aan de mensen die er geleden hebben is belangrijk. Maar het belangrijkste is dat het nooit meer mag gebeuren. Dit is wat het monument aanroept te doen, voorkomen dat het ooit weer gebeurd.
Toen iedereen zijn tijd had genomen om door het kamp heen te gaan gingen we op weg naar de camping om daar de mis te vieren. Op de weg terug hebben we de rozenkrans gebeden met zijn allen.
In de avond zitten we nog gezellig bij elkaar. Dit is de laatste avond voor we in Krakau aankomen, nog een fietsrit te gaan. In Krakau zullen we in gastgezinnen zitten waar de meeste totaal geen zin in hebben. Ik ben persoonlijk bang voor dat de groep na vandaag een beetje uit elkaar zal vallen doordat we niet echt meer bij elkaar zijn en vele andere mensen kennen die ook in Krakau zullen zijn vanuit andere reizen.
Dag 16: De laatste fietsdag, ongeveer 90 kilometer. We fietsen eerst naar Wadowice, waar heilige Johannus Paulus II geboren is en lang heeft geleefd. Hier mag onze eigen Johannes de mis doen in de kerk waar JP2 zelf ook nog missen heeft gevierd in verschillende functies. Deze mis doen we niet alleen, een groep jongeren uit Hongkong sluiten zich bij ons aan. Dit laat maar weer zien dat wij een wereld kerk zijn waar het niet uitmaakt waar je vandaan komt. Je kun dingen als de mis altijd meedoen.
Na de mis gaan we weer op weg richting Krakau, het is nog een kleine 40 kilometer fietsen en dan is het doel gehaald. Op een kilometer of 10 wachten we even zodat we in een groep naar binnen kunnen fietsen. We rijden met de groep naar de centrale plein in Krakau bij de Maria baseliek. Het plein is al vol met wjd gangers en we worden ook nog verwelkomt door een aantal Nederlanders die al in Krakau zitten (meeste komen later op de dag aan). We krijgen een zonnebloem van de ouders van vader Johannes en we hebben zelf champange meegenomen die we ontkurken op het plein. Om voor de tocht te danken gaan we nog met zijn allen de baseliek in om bij Maria onze bloemen te danken en een gebed te brengen.
We drinken nog een drankje op een terras op het plein waarna we op weg gaan naar de cathecheseplaats van de Nederlanders waar we onze gastgezin zullen ontmoeten en waar we de BP zullen uitladen. Het uitladen van de BP gaat voorspoedig, we hebben er genoeg ervaring mee gekregen. Wanneer alles uitgeladen is gaan de fietsen achter slot en grendel. Het zal wennen zijn om morgen niet meer te hoeven fietsen. Zal het zeker gaan missen de komende dagen.
Ook ontmoeten we hier ons gastgezin. Ik slaap met mijn broer bij een echtpaar. De rest is ook ingedeeld bij andere gezinnen. Alle angst die ik had voor een Pools gastgezin, denkend aan taal en tijdsklokken, zijn al snel voor de zon verdwenen. Ons gastgezin is een jong echtpaar die goed engels spreken. We kunnen in hun huis de woonkamer gebruiken voor ons zelf. De vrouw van het echtpaar is zelf ook al naar de wjd geweest in Rome en Parijs dus ze weet hoe het te werk gaat tijdens de wjd. We krijgen ook een sleutel van de deur dus we kunnen thuis komen wanneer we willen.
Dag 17: Dit is voor velen nog een dag van aankomen. We spreken met onze eigen groep op een bepaalde tijd af omdat we vandaag een tocht gaan maken naar de sanctuary of the divine mercy. Baseliek waar ook een heilige deur staat. We spreken met degene die koffie willen iets eerder af om koffie te zoeken. We vinden dicht bij de catecheseplaats zaakje met heerlijke koffie en airco. Het is vandaag erg heet dus dit is heerlijk. Na de tocht naar de baseliek gaan we op weg naar het park waar we de komende dagen bij elkaar zullen komen met alle jongeren in de stad voor de programmaonderdelen van de wjd. Vandaag gaan we daar de mis vieren met de kardinaal van Polen, hiermee wordt de wjd ook geopend.
Met de tocht naar de veld krijg je het echte pelgrimsgevoel. Stromen met mensen die allemaal toestromen op een enkel punt. Het is gezellig druk op de straten met gezang en gepraat. Onderweg gaat het een beetje regenen. In het pakket van de wjd zat ook een poncho. Deze zijn blauw, geel en rood waardoor iedereen in die kleuren loopt. Ziet er leuk uit. Op het veld aangekomen gaan we naar ons eigen vak en vieren we de mis en de opening van de wjd. Toen het programma op het veld klaar was moest ieder persoon van het veld af. Dit maakte het natuurlijk super druk op de straat. We moesten nog eten met onze groep dus onderweg probeerden we iets te vinden. Toevallig vonden we een verstopt restaurant midden in het centrum. Hier zijn we gaan eten. Omdat onze groep naar binnen liep zagen andere de tent nu ook en werd het een stuk drukken na ons bezoek. Ook naar ons gastgezin komen was een uitdaging. Het was zo druk dat weinig tram en bus vanuit het centrum reed en wanneer er iets reed was deze helemaal vol. Uiteindelijk vonden we een tram naar huis. Het was een volle maar wel een gezellige.
Dag 18: deze dag had de wjd zelf niet iets op het programma staan. Wel was het de eerste catachese dag van het Nederlandse programma. We kregen een erg goede lezing van monseigneur Hendriks en later tijdens de mis kregen we een goede preek van monseigneur de Jong. Alles werd op een mooie manier begeleid door muziek van verschillende bands uit de bisdommen.
Na de catachese mochten we zelf weten wat we wilden doen. Met een groepje gingen we richting de Tauron arena waar Lifeteen in de avond een ‘night of mercy’ zou gaan plaatsvinden. Aangekomen bij het stadion gingen we eerst even wat eten. Na het eten kwam ik heel toevallig mijn neefje en nichte tegen die ik al in een jaar of 10 niet meer had gezien. Was weer een goede samenkomen met de mooie mensen die het zijn geworden.
In het stadion was er eerst een panel waar de aartsbischop van Irak aanwezig was samen met een bischop uit Amerika en 2 andere Amerikaanse mensen. Hier werd gesproken over de situatie in Irak en met welke keuzen de Christenen daar moeten maken. Christus laten vallen en daar blijven of kiezen om Christen te zijn en alles achter te laten. In de avond begon het programma van Lifeteen, de ‘night of mercy’ waarin je door middel van muziek in gebed wordt gebracht met het allerheiligste uitgesteld. Dit was een erg bijzondere ervaring om zo met 20.000 mensen de heer te aanbidden. Het is moeilijk uit te leggen wat voor een sfeer er hing in het stadion, dit zal ook voor ieder anders zijn geweest. Om in ieder geval een beeld te geven hoe het ging is hier een link naar een video die het allemaal heeft opgenomen: https://www.youtube.com/watch?v=d3Tq0wF_Pm4
Dag 19: Vandaag staat op de wjd programma de verwelkoming van de paus in het park. Eerst hadden we weer catachese in de Nederlandse parochie. Vandaag waren monseigneur Mutsaerts en monseigneur Woorts aan de beurt voor de catachese en de mis. Ook vandaag weer waren het erg goede lezingen waar veel uit te halen viel.
De rest van de dag was ik met mijn broer en een paar anderen door de stad gelopen, gewoon om de sfeer een beetje te proeven. Om toch nog iets te doen zijn we de toren op het centrale plein op gegaan. Niet helemaal naar boven omdat dit niet moch vanwege veiligheidsredenen.
Aan het einde van de dag was de verwelkoming van de paus. Dit werd gedaan door middel dans, muziek en gebed (https://www.youtube.com/watch?v=swVDuvoJ4eE). Nadat de opening gedaan was, moest iedereen weer van het veld af. Wij als groep gingen vandaag niet met de stroom mee maar iets verder van het centrum naar een etenstent die Mark een dag ervoor had gevonden. Dit was lekker rustig omdat iedereen de andere kant op liep. Ook de bus naar huis viel heel erg mee op de terugreis omdat het al wat later was en niet in de normale stromen lag.
Dag 20: vandaag was het de dag van de kruisweg (https://www.youtube.com/watch?v=DQ4yzBb4yPs). Maar natuurlijk eerst in de ochtend weer catachese. Dit was de derde en laatste keer dat we catachese zullen krijgen van het Nederlandse programma. Voordat we richting het programma gingen hebben we afgelopen dagen trouwens koffie gedronken, met in ieder geval een deel van onze groep, bij het tentje van een van de eerste wjd dagen. Ondertussen weten deze al wat voor drank er bij elke persoon hoort.
Vandaag werd de catachese gegeven door monseigneur van de Hende en de mis gecelebreerd door monseigneur Hendriks. Ook vandaag weer goede lezingen.
We hadden een aardige groepje van 9 man toen we de stad ingingen. Stiekem hadden we al afgesproken om cadeau’s te halen voor de organisatie van onze fietsreis dus deze moesten we ergens kwijt raken. Heel toevallig moest Wil nog naar de apotheek om blaarplijsters te halen. Dus hij ging dat doen met een klein aantal en ikzelf en 3 anderen spraken met Wil weer af bij een kapel die ‘we nog wilden bezoeken’. We wisten namelijk dat hier boeken te koop waren over Johannus Paulus II welke iedereen in de organisatie wel een boek van zou willen. Wil en zijn groepje hebben we vandaag nooit meer gevonden omdat deze niet naar de kapel zijn gaan zoeken. Dus de rest van de dag zijn we met zijn 4-en op pad gegaan.
We hebben lekker even gerust in een koffietentje waarna we op weg gingen naar het park voor de kruisweg. We namen rustig de tijd en besloten ook niet het veld echt op te gaan. We bleven op het randje staan met onze vertaalradio aan en op een plaats waar we goed zicht hadden op een scherm. Hierdoor konden we ook aan het einde weer goed wegkomen voor de echte drukte. Voor het eten probeerde we weer de truuk van paar dagen geleden. De niet echt zichtbare tent midden in het centrum en jawel hoor, hij was dit keer weer rustig toen wij er langsliepen. En ook dit keer was deze druk op het moment van weglopen na het eten. Na het eten deden we nog een drankje op het centrale plein omdat dit de laatste echte wjd avond in de stad zou zijn. Morgen gaan we richting het veld.
Dag 21: Vandaag gaan we richting het grote veld van barmhartigheid. In de ochtend eerst weer naar ons koffietentje met aansluitend een mis. Daarna wordt het tijd om richting het veld te lopen. Het zou een kleine 10 kilometer en de zon was vandaag weer erg warm. Onderweg naar het veld waren er allemaal lokale mensen die water vulden of een tuinslang over de weg hadden hangen voor verfrissing. Echt heerlijk en mooi om dat te zien. Om het veld weer te zien was weer erg indrukwekkend. zoveel mensen en wij konden niet eens het hele veld zien. We vonden ons vak en voegde ons toe aan de Nederlanders die al in dat vak zaten. De middag zelf op het veld was gevuld met gesprek en spel.
In de avond hadden we uitstelling van het allerheiligste met de paus wat altijd weer indrukwekkend is. Ervoor is er veel geluid en muziek maar tijdens de uistelling zijn alle 2 millioen mensen stil, echt stil en in gebed. Kaarsen werden uigedeeld en werden onstoken door de pelgrims. Rest van de avond gingen mensen rustig slapen of hadden nog gesprekken met elkaar.
Dag 22: in de ochtend wordt iedereen wakker door de zon of door de mensen die al wakker zijn en lawaai aan het maken zijn. De mis zou vandaag beginnen on 10:00 maar voor welke reden dan ook begonnen ze al om 9:42. Voor alle onderdelen hadden we altijd een telefoon met oortjes in voor vertalingen (voor alles van afgelopen week). Zo kon je altijd alles goed volgen. Na de communie besloten wij alvast richting einde van het veld te lopen om niet door alle drukte heen te gaan. Om nog meer drukte te voorkomen en een stuk af te snijden liepen we een stuk door het bos heen om op een ander pad te komen dan we orgineel zouden moeten lopen. Na een mooi stukje lopen kwamen we weer thuis op de catacheseplaats. Bij de gastgezinnen konden we heerlijk een douche nemen wat iedereen wel kon gebruiken met de hitte van afgelopen dagen. De rest van de middag hebben ik en mijn broer (en volgens mij iedereen wel) bij de gastgezinnen gezeten. We kregen een heerlijke warme maaltijd en we hebben gepraat over de dingen die we hebben meegemaakt. Ons gastgezin had ook bepaalde dingen gezien. Ze zijn op het veld geweest bij de eindmis. Ze vertellen ons hoe mooi ze heb allemaal hebben gevonden in de stad en dat velen in de stad het erg mooi vond wat er afgelopen week allemaal is gebeurd.
In de avond hadden we met ons fietsgroepje afgesproken om op de laatste avond nog wat te eten met zijn allen. Het was een goede avond bij de pizzaria. Hierna moesten we afscheid nemen van vader Johannes en Maarten want deze gingen met de auto nu al naar huis. Hierna sloten we aan bij het avondgebed bij de kerk wat ook een beetje de afsluiting was van de wjd met het delen van meegemaakte dingen en ervaringen. Na het avondgebed gingen we nog heel even zitten met de mensen van de fietstocht die nog niet naar hun gastgezin waren gegaan of al naar huis waren. Het was nog even fijn om met elkaar te kunnen praten.
Dag 23: Ik zelf moest vandaag om 8 uur uit mijn gastgezin zijn omdat deze naar het werk moesten. Na het afscheid zat ik dus bij de kerk te wachten tot andere mensen van de groep wakker zouden worden en bij mij aansloten. Om een uur of 12 hadden we de mis met bisdom haarlem en aansluitend een maaltijd in een van de scholen in de buurt. Na de lunch gingen we groepen uitzwaaien tot we onze eigen spullen en fietsen konden inladen in onze aanhanger achter de bus van bisdom Utrecht. En toen gingen we op weg naar huis. Een busreis van een uur of 16 welke ik persoonlijk niet zo fijn vond. Ik kan niet zo goed slapen in de bus dus het was een lange rit.
Dag 24: gister had ik besloten om nadat we in Hilversum aangekomen zijn, om naar huis te gaan fietsen. Het is een 60 kilometer wat ik een mooie afsluiting vind van de reis. Even alles op rijtje zetten wanneer we naar huis fietsen. De spullen en meeste mensen van de fietsreis gaan eruit op Hilversum. Hier zeggen we gedag aan elkaar. Ik zelf fiets rustig naar huis om daar weer welkom geheten te worden.
Ik wil graag iedereen bedanken die ook maar iets met deze reis te maken heeft gehad. Het was een super mooie en gezellige reis, en ik heb hele mooie mensen leren kennen. Bedankt aan jullie allen, zonder jullie was het een stuk minder goed geweest.
Voor de andere blogs van deze reis:
Blog 1: http://wkj.nl/nieuws/wjd-blog-nr1-we-zijn-vertrokken/
Blog 2: http://wkj.nl/nieuws/wjd-blog-nr2-dag-4-tm-6/
Blog 3: http://wkj.nl/nieuws/wjd-blog-nr3-dag-7-tm-9/
Voor filmupdates van onze reis:
https://www.youtube.com/channel/UCUp5U-TcSSMjIUOQO1bqewA
Om foto’s van de reis te zien (staan nog door elkaar. zal proberen dat met de tijd op volgorde te zetten):
Nogmaals dank aan allen die mee zijn geweest op reis en voor allen die thuis voor ons hebben gebeden en deze blogs heeft gelezen. Ik hoop dat ik u een klein beetje heb kunnen meenemen op onze reis.
Met vriendelijk groet,
Kees Sinnige
